استرس و تأثیر روانی ناشی از دست کم گرفتن تلوژن افلوویوم و آلوپسی آندروژنتیک

هنگامی که ریزش مو با تلوژن افلوویوم و آلوپسی آندروژنتیک اتفاق می‌افتد ، اضطراب و پریشانی عمیق تری نسبت به شدت عینی آن ایجاد می‌شود. این نشان دهنده اهمیت عمیق و روانشناختی مو است. مدتهاست که استرس به عنوان یکی از عوامل ایجاد کننده ریزش مو نقش مهمی دارد. اخیراً ، مطالعات in vivo روی موش ها ، این باور قدیمی را ثابت کرده است که استرس می تواند اثرات عمیقی داشته باشد که مانع تولید کاتاژن برای رشد مو و در نتیجه آسیب به مو می‌شود . بینش منفی در مورد تأثیر استرس در رشد مو، ادغام استراتژی های مقابله با استرس برای مدیریت اختلالات ریزش مو و همچنین توسعه استراتژی های دارویی جدید ممکن است هم می‌تواند منجر به بهبود روش های درمانی شود و هم ممکن اسن پیامدهای روانشناختی به دنبال داشته باشد.

اگرچه استرس بیماری است که به راحتی درمان می‌شود، افراد زیادی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. این بیماری اغلب منجر به کاهش کیفیت زندگی و بروز بیماری ثانویه می شود. شدت استرس در برخی از بیماران می تواند به حدی برسد که سنگینی بار ریزش مو قابل مقایسه با درد ناشی از این بیماری نیست.

در سال های اخیر ، بین استراتژی های خاص مقابله‌ای و کیفیت زندگی همبستگی پدید آمده است. به طور خاص ، توسعه ابزارهای پیشرفته برای ارزیابی کیفیت زندگی ، شناسایی و مداخله الگوهای مقابله ای را مجاز کرده است.

مدتهاست که استرس به عنوان یکی از عوامل ایجاد کننده ریزش مو شناخته شده است. با توجه به ارتباطات بین استرس روحی-روانی و ریزش مو ، چند مورد از عوامل بروز آن را می توان تشخیص داد:

(الف) استرس حاد یا مزمن به عنوان یک عامل اصلی تلوژنافلوویوم

(ب) استرس حاد یا مزمن به عنوان یک عامل تشدید کننده در اختلال ریزش مو که پاتوژنز اولیه آن از نوع غدد درون ریز، سمی، متابولیکی یا ایمنی شناختی است.

 (ج) استرس به عنوان یک مشکل ثانویه به دنبال ریزش قبلی مو

اثرات روانی دیده شده در کسانی که دچار ریزش مو هستند شامل موارد زیر می‌شود:

• شرمندگی          
• احساس ناخوشایند
• خشم                  
• عدم رضایت از شکل بدن
• خجالت             
• احساس پیرتر بودن
• تحقیر            
• احساس عدم کفایت           
• از دست دادن اعتماد به نفس
• نفرت                   
• نارضایتی از ظاهر

• انزجار   
• .ترس                     
• کاهش پذیرش اجتماعی
• غم و اندوه            
• احساس درماندگی
• افسردگی            
• خودآگاهی
• نگرانی              
• استرس اجتماعی
• سرخوردگی             
• ناتوانی

مطالعات اخیر بر روی موش ها این باور قدیمی را ثابت کرده است که استرس می تواند منجر به بروز اثرات التهابی آسیب رسان به رشد مو شود و احتمالاً نقش اصلی آن ماده P (SP) و هورمون آزاد کننده کورتیکوتروفین است.

مهار رشد مو ناشی از استرس توسط عامل رشد عصبی (NGF) افزایش می یابد که به نظر می رسد بالاتر از جریان SP باشد. این یافته ها از دو جنبه قابل توجه اند: ارتباطات مولکولی از دست رفته بین عوامل استرس زای روحی و روانی و پارامترهای مشخص شده که رشد و عملکرد فولیکول مو را منعکس می کنند و نوروپپتید SP و نوروتروفین NGF را شناسایی می کنند. به علاوه، این یافته که یک هم ستیز NK1 است می تواند بیشتر اثرات منفی ناشی از استرس بر روی فولیکول مو را خنثی کند.

بنابراین، هم ستیز‌های NK1 برای مهار اثرات نامطلوب رشد موی استرس روحی-عاطفی بر اساس زنجیره پاتوژنز مولکولی زمینه ای مناسب هستند.

علاوه بر SP ، اکنون باید تعداد زیادی محرک و واسطه دیگر (انتقال دهنده های عصبی ، نوروپپتیدها ، نوروهورمون ها ، نوروتروفین ها و غیره) را به عنوان واسطه های موضعی یا سیستماتیک بالقوه برای مهار رشد مو ناشی از استرس در نظر گرفت.

همچنین ، فولیکول مو می تواند باعث فراوانی واسطه های استرس شود. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که محرکهای التهابی ، به ویژه عوامل درگیر در التهاب نوروژنیک ، ممکن است نقش مهمی در تعدیل رشد مو داشته باشند. اگرچه برای روشن شدن کامل فعل و انفعالات این عوامل در بیولوژی فولیکول موی انسان و همچنین تأثیر استرس روحی-روانی (حاد و مزمن) بر ترشح نوروپپتیدها و تأثیرات آنها بر رشد موی انسان ، تحقیقات بیشتری لازم است، این محرک ها باید در مورد استراتژی های مدیریت ریزش مو ، مورد توجه قرار گیرند.

در حال حاضر هیچ داروی خاصی برای کنترل ریزش مو ناشی از استرس در دسترس نیست. یک روش موثر درمانی در این زمینه باید فاز آناژن چرخه مو را طولانی کند و در نتیجه از کاتاژن یا ریزش مو زودرس که اساس تلوژن افلوویوم ناشی از استرس را تشکیل می دهد پیشگیری کند. ماینوکسیدیل موضعی (MXL) ممکن است یک داروی مناسب برای مدیریت ریزش مو ناشی از استرس در نظر گرفته شود زیرا که آناژن را طولانی می کند. همچنین ، نتایج حاصل ازتحقیقات انجام شده روی  یک نمونه موش نشان می دهد که بیشتر تغییرات مهارکننده رشد مو ناشی از استرس در “محور مغز و مو” می باشد.  چرخه مو زودرس پیشرونده به سمت کاتاژن می تواند توسط برنامه موضعی MXL تنظیم شود. اینکه آیا MXL قادر به خنثی کردن تأثیرات منفی “استرس” بر رشد موی انسان است ، باید بررسی شود.

بینش ها در مورد تأثیر منفی استرس در رشد مو شخص را تشویق می کند تا استراتژی های مقابله با استرس را در مدیریت اختلالات ریزش مو ادغام کند. بنابراین بیماری ریزش مو نیاز به مدیریت جامع و دقیق پیچیده ای دارد که فراتر از تجویز دارو به منظور کاهش علائم بالینی آنها و پیامدهای روانشناختی است.